موارد مصرف |
|
مواد تشکیل دهنده |
عصاره شاه بلوط هندی (Aesculus hippocastanum)، عصاره انگور (Vitis vinifera) |
مکانیسم اثر |
در بررسی اثر عصاره دانه انگور بر اختلالات مقاومت مویرگی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا و دیابت، مقدار 150 میلیگرم عصاره دانه انگور در روز به خوبی تحمل شده و مقاومت مویرگها به طور قابل توجهی بهبود یافته است.p< 0.0005) و(p< 0.005.(1) در یک مطالعه باز به منظور ارزیابی اولیه ایمنی مصرف و تحمل شاه بلوط هندی در درمان نارسایی مزمن وریدی، بیماران به مدت 8 هفته روزی 2 بار هر بار یک قرص 50 میلیگرمی شاه بلوط هندی را مصرف نمودند. در ویزیتهای دوم و سوم، بیماران تحمل مصرف دارو را خوب و نسبتاً خوب (به ترتیب در 90 و 95 درصد موارد) بیان کردند. تفاوت مقدار متوسط علائم مورد بررسی قبل از شروع درمان با ویزیت سوم از نظر آماری قابل توجه بود و محیط مچ پا و قسمت تحتانی پا کاهش یافته بود. اکثر بیماران اثربخشی دارو را خیلی خوب یا خوب گزارش کردند. نتایج این بررسی نشان داد که قرص 50 میلیگرمی شاه بلوط هندی برای مرحله I وII طبقهبندی ویدمر نارسایی مزمن وریدی، مؤثر و مصرف آن ایمن بوده و به خوبی تحمل میشود. دانه انگور به عنوان منبع پرو آنتوسیانیدین های اولیگومریک (OPCs) و در عمل به عنوان جایگزینی برای پیکنوژنول مورد استفاده قرار میگیرد. در یک مطالعه، مصرف روزانه 45 میلیگرم OPCs انگور علائم CVI به ویژه سنگینی اندام تحتانی را در 108 بیمار کاهش داده است. در یک مطالعه دوسوکور با کنترل دارونما روی 219 بیمار مبتلا به CVI، مصرف روزانه 360 یا 720 میلیگرم از عصاره برگ انگور در کاهش اِدِم، تسکین درد و سایر علائم بیمار به طور قابل توجهی موثرتر از دارونما بود و محققین اعلام کردند بهبودی ناشی از مصرف 720 میلی گرم در روز کمی بیشتر و پایدارتر بوده است. در این مطالعه عوارض جانبی عمدتاً به صورت دیسترس گوارشی خفیف و گاهی سردرد بود و آزمایشات خون و معاینه فیزیکی تاثیر سویی را نشان نداد. در مطالعه دیگری روی 39 بیمار مبتلا به CVI، با مصرف 360 میلیگرم عصاره برگ انگور منقسم در دو نوبت در روز، بعد از 2 هفته درمان، بهبود قابل توجه در کرایتریای بیماران و حجم اندام تحتانی مشاهده شد. همچنین در یک مطالعه متقاطع روی 71 بیمار مبتلا به CVI، مصرف روزانه 360 میلیگرم عصاره برگ انگور موجب کاهش اندازه محیط اندام تحتانی و افزایش میزان جریان خون میکرووسکولار شده است. ترکیب شاه بلوط هندی و دانه انگور، یک آنتیاکسیدان منحصر به فرد است که سلامت وریدها، مویرگها و سیستم گردش خون را موجب میشود. آئسین (ماده مؤثره شاه بلوط هندی) موجب استحکام وریدها و جلوگیری از نشت مایع به خارج از عروق خونی و در نتیجه پیشگیری از بروز ادم میشود. |
شرایط منع مصرف |
|
تداخل دارویی |
مصرف همزمان محصولات حاوی پلیفنلهای دانه انگور با ویتامین ث در بیماران مبتلا به فشارخون بالا، ممکن است موجب افزایش فشار خون این افراد گردد. |
عوارض جانبی |
بر اساس تحقیقات انجام شده، اطلاعات در باره عوارض جانبی عصاره دانه انگور و شاه بلوط هندی موجود نیست یا ناچیز میباشد. در صورت بروز هرگونه عارضه دارویی، مصرف فرآورده را متوقف و با پزشک مشورت نمایید. |
شرایط نگهداری |
|
مقدار و نحوه مصرف |
هر 12 ساعت یک کپسول یا طبق نظر پزشک |
محتویات بسته |
کپسول 350 میلیگرم در ظرف دارو همراه با بروشور در جعبه مقوایی |
شماره پروانه ساخت وزارت بهداشت و درمان (IRC) | 3140896146570957 |
ماده موثره |
پلیفنلها، آئسین |
ساخت | ایران |
تاریخ انقضاء | حداقل یک سال |
وریدهای واریسی، وریدهای متسع مارپیچی هستند که به طور شایعی روی اندام تحتانی مشاهده می شوند. فاکتورهای خطر واریسی شدن وریدها عبارتند از: سرفه مزمن، یبوست، سابقه خانوادگی بیماری های وریدی، جنس مؤنث، چاقی، کهنسالی، بارداری و ایستادن طولانی.
پاتوفیزیولوژی اصلی واریس مورد بحث است اما استعداد ژنتیکی، بی کفایتی دریچه ها، ضعف دیواره عروق و افزایش فشار داخل وریدی در این امر دخالت دارد. نشانه های واریسی بودن وریدها عبارتند از: احساس سنگینی و درد، خارش یا سوزش و بدتر شدن علائم به دنبال ایستادن طولانی. عوارض بالقوه وریدهای واریسی شامل عفونت، زخم ناحیه پا، تغییرات ناشی از توقف جریان خون (استاز) و ترومبوز می باشد.
بعضی از انتخاب های درمانی مرسوم عبارتند از: اجتناب از ایستادن طولانی و خستگی،
بالا نگهداشتن اندام مبتلا، ورزش، اعمال فشار از بیرون، درمان طبی، تعدیل فاکتورهای خطر قلبی عروقی، کاهش ورم محیطی و کاهش وزن. با این وجود درمان های تهاجمی تری نیز وجود دارند مانند لیزر، اسکلروتراپی و جراحی. انتخاب نوع درمان به فاکتورهای متعددی از جمله علائم بیمار، ترجیح بیمار، هزینه و مهارت پزشک بستگی دارد.
نارسایی مزمن وریدی (CVI) عمدتاً ناشی از هایپرتانسون وریدی و کاپیلری ثانویه به اختلال در برگشت وریدی است که موجب استاز وریدی پایدار و مزمن در پوست اندام تحتانی میشود که با تغییر وضعیت به طور شاخص خود را نشان می دهد.